Życiorys

Übersichtskarte Christian Skrzyposzek urodził się 1943 roku w Chorzowie. Ojciec był Polakiem, matka Niemką. Ojciec Christiana został aresztowany i osadzony w obozie koncentracyjnym, z którego powrócił po zakończeniu wojny. Zgodnie z życzeniem Ojca, Christian miał zostać pianistą. Pasją Christiana była jednak literatura, dlatego postanowił studiować filologię polską na Uniwersytecie Warszawskim. Już jako student rozpoczął pisanie i publikowanie krytyk literackich. W tym samym czasie powstały jego pierwsze eseje dla czasopism literackich.

W następstwie studenckich protestów w marcu 1968 roku, w których Christian aktywnie uczestniczył, jego twórczość została objęta zakazem publikacji.

Christian opuszcza Polskę w 1969 roku. Na emigracji stacjami Jego pobytu był Wiedeń, Sztokholm i Detmold. Ostatecznie osiedlił się na stałe w Berlinie Zachodnim.

Jego najważniejszym dziełem literackim, nad którym pracował w latach 1969-1981, była „Wolna Trybuna”. Została ona wydana w Berlinie, w języku niemieckim w roku 1983. W tym samym roku zostało opublikowane tłumaczenie holenderskie. Polskojęzyczne wydanie, tego satyrycznego dzieła krytykującego reżim socjalistycznej polski, ukazało się w niewielkim nakładzie w Berlinie, w 1985 roku.

Pierwsze wydanie „Wolnej Trybuny” w Polsce, ukazało się dopiero po śmierci Christiana w 1999 roku. Szybko pogarszające się zdrowie i grożące ciężkie inwalidztwo było powodem Jego samobójstwa.

 

Najważniejsze dzieło to satyryczna książka wydana przez „Rotbuchverlag” w Berlinie w roku 1983.


„Wolna Trybuna”

Treść Polska w roku 1994. Rząd darowuje ludowi z okazji 50-lecia istnienia PRL dom „Wolna Trybuna”. Wszystkie pokoje są wyposażone w maszyny do pisania. Każdy obywatel ma prawo bez cenzury wypisać swoje zdanie na temat aktualnego życia w Polsce. W tym luźnym zbiorze pojedynczych wypowiedzi, jak w kalejdoskopie przeżyć dnia codziennego, powstają pamflety i zażalenia. Wpisują się robotnicy i intelektualiści, partyjni aparatczycy, nauczycielki i gospodynie domowe, sprzątaczka awansująca do fachowej siły odpowiedzialnej za porządek i higienę, rozmarzony intelektualista pracujący w konspiracji, a także na niego nasłany szpicel, homoseksualista, który się w nim rozkochuje. Z czasem wpisy stają się coraz odważniejsze. Ich treść pozwala wyciągnąć wniosek, że kryją się za nimi głębokie zmiany społeczne, które przepowiadają krwawy koniec tej konfrontacji. Niepowtarzalność tego satyrycznego dzieła, wypowiadana różnymi „językami” w imaginacji literackiej dopuszcza konkluzję istnienia czegoś, co można by nazwać „polską duszą”.